ANANDA CHAITANYA FOUNDATION

அண்மையில் சுசித்ராவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது சொன்னார். ‘ஜெர்மனி அல்லது சுவிட்சர்லாந்தில் அன்றாடம் யோகம் அல்லது தியானம் செய்யாதவர்களை தொழிலிடங்களில் பார்ப்பது அரிதினும் அரிது. அவற்றைப் பற்றிய அறிதலோ மதிப்போ இல்லாமலிருப்பவர்கள் இந்தியர்கள்தான். அதைப்பற்றி ஜெர்மானியர்களுக்கு பெரிய வியப்பும் உண்டு. யோக- தியானப் பயிற்சிகள் இன்று மதம்- நாடு சார்ந்த அடையாளங்களை இழந்து உலகளாவியவையாக மாறிவிட்டன’

நாம் இன்னும் இன்றைய உலகச்சூழலின் இயல்பை புரிந்துகொள்ளவில்லை என்பதே நம் அறியாமைக்குக் காரணம். நேற்று நம் முன்னோர் வாழ்ந்த சூழல் அவர்களின் வீடு, ஊர் ஆகியவற்றில் நிகழ்ந்தது. இன்றைய தலைமுறையின் சூழல் மொத்த உலகமுமே என ஆகிவிட்டது. இது ஊடகங்களால் இணைக்கப்பட்ட உலகம். ஊடகங்களை பெரும் நிபுணர்கள் கட்டமைக்கிறார்கள். ஊடகம் நம் மீது பெரும் அலைபோல வந்து அறைகிறது. நம்மை அது சிதறடிக்கிறது. நம்ம் கவனம் எதிலுமே குவியாமல் செய்கிறது.

நாமே கவனிக்கலாம் .இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு ஒரு முறை ஊடகம் ஒரு பரபரப்பை கிளப்புகிறது. அரசியல், சினிமா எதையாவது சார்ந்த ஒரு பதற்றம் உருவாக்கப்படுகிறது. நாம் அதைப்பற்றி பேசி, விவாதித்துக் கொண்டிருக்கையிலேயே அடுத்தது வந்துவிடுகிறது. நாம் சமகாலத்தில் வாழ்வதாக நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறோம். அது உண்மை அல்ல. நாம் எதையும் கவனிப்பதில்லை. எதையும் நினைவில் நிறுத்துவதில்லை. நாம் அப்படியே ஊடகங்கள் வழியாக ஒழுகிச் சென்று கொண்டிருக்கிறோம். நம் வாழ்க்கையை வீணடிக்கிறோம். நம்மை ஊடகங்கள் நிரந்தரமாக ஒரு பதற்றநிலையில் வைத்திருக்கின்றன.

அதிலிருந்து விலகினாலொழிய நம்மை நாம் குவிக்க முடியாது. எதையேனும் முழுமையாக கவனிக்கவோ, எதையேனும் தொடர்ச்சியாகச் செய்யவோ முடியாது. அவ்வாறு நம்மைக் குவிக்கவும் நமக்கு நிபுணர்கள் வடிவமைக்கும் பயிற்சிகள் தேவைப்படுகின்றன. முறையாக அவை கற்பிக்கப்படவேண்டியுள்ளது. அவற்றையும் நாம் அதே ஊடகம் வழியாக கற்கலாம் என்பது அபத்தம். அந்தக் கல்வி ஏற்கனவே நம்மை சிதறடிக்கும் ஊடகங்களின் தாக்குதலின் இன்னொரு பகுதியாகவே அமையும். நமக்குத்தேவை நேரடியாக ஆசிரியரிடமிருந்து கற்கும் கல்வி.

இன்றைய மாணவர்களுக்கு மிக இன்றியமையாதது இது. இன்றைய தொழில்முனைவோர், மூளையுழைப்பாளர் அனைவருக்கும் தேவையானது. அப்பயிற்சியை பலர் இன்று இன்னொரு வகை தொழில்நுட்பப்பயிற்சியாக அளிக்கிறார்கள். இன்னொரு வகை ஊடகவணிகமாகவும் மாற்றியுள்ளனர். ஆனால் அப்பயிற்சியை அதற்கு இயல்பான வடிவில் அளிக்கும் பொருட்டு குருகுல முறைப்படி இப்பயிற்சிகள் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளன.

இத்துறையில் 30 ஆண்டுக்கால நிபுணரும், பல்லாயிரம்பேருக்குப் பயிற்சி அளித்துள்ளவருமான தில்லை செந்தில் பிரபு இப்பயிற்சியை அளிக்கிறார். அவர் தொழில்முறையில் ஒரு ஏற்றுமதித் தொழில்நுட்ப நிபுணர். இது அவர் அளிக்கும் சேவைகளில் ஒன்று.

வரும் மார்ச் மாதம் 8, 9 மற்றும் 10 ஆம் தேதிகளில் ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில் நிகழ்ச்சி நடைபெறும்.

தொடர்புக்கு

[email protected]

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

இது ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் வரும் மார்ச் (2024) மாதம் 8, 9 மற்றும் 10 ஆம் தேதிகளில் ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில் நிகழ்த்த இருக்கும் தியானம், உளக்குவிப்புப் பயிற்சி முகாம் பற்றி தியானம், உளக்குவிப்புப் பயிற்சி அறிவிப்பு எனும் தலைப்பில் எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்கள் எழுதி அவரது இணையதளத்தில் பிப்ரவரி 7, 2024 அன்று வெளியான இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பு. 

”குரங்கு சாவதற்கு ஒரே ஒரு புண் போதும்

முட்டாள் சாவதற்கு ஒரே ஒரு பிரச்சினை போதும்” என்று கிராமத்தில் ஒரு உவமான வாக்கியம் உண்டு.

காடுகளில் வாழும் குரங்குகள் பெரும்பாலும் நோய் வாய்ப்படுவதில்லை. ஆனால் அவைகளுக்கு ஒரே ஒரு புண் வந்துவிட்டால் போதும். அதை நோண்டி நோண்டிப் பெரிதாக்கித் தன்னை அழித்துக் கொள்ளும்.

அதுபோலத் தான் மனித வாழ்க்கையில் ஏற்படும் பிரச்சினைகளை மனதிற்குள் போட்டு நோண்டி நோண்டிப் அதைப் பெரிதாக்கிக் கொள்வதும்.

அந்த குரங்கு கொஞ்சம் பொறுமையாய் புண்ணை நோண்டாமல் இருந்தாலே போதும் புண் விரைவில் ஆறிவிடும்.

இதை குரங்குக்கு சொன்னாலும் புரியாது. அது புண்ணை நோண்டுவதை நிறுத்தப்போவதில்லை. ஆனால்,

மனிதன் புரிந்து கொள்ள முடியும் தானே?
மனித வாழ்க்கையில் ஏற்படும் பிரச்சினைகளை மனதிற்குள் போட்டு நோண்டி நோண்டிப் அதைப் பெரிதாக்கிக் கொள்ளாமல் வாழமுடியும் தானே?

மனிதமனம் வெறும் “மனம்” மட்டுமே… மனிதமனம் குரங்கு அல்ல…
என்ற புரிந்து கொள்ளுதல் தான் ”ஞான உதயம்”.

இந்த புரிதல் எப்போதும் இயற்கையில் எதிர்பாராத தருணங்களில் நடந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது.

இதில் புரிந்து கொள்வது எல்லாமே சீடர்கள். புரிய வைப்பவை எல்லாமே குரு.

இந்த மொத்த நிகழ்வும் ”ஆன்மிகம்” எனப்படுகிறது, அவ்வளவுதான்.

தத்தாத்ரேயர் எனும் அவதூதர் காட்டில் சுற்றிக் கொண்டிருந்த போது, ஒரு நாட்டின் மன்னனைச் சந்தித்தார்.

தத்தாத்ரேயர் மிக மகிழ்ச்சியாக இருந்ததைக்கண்ட அரசன், அவரது மகிழ்ச்சிக்கான காரணத்தையும், அவரது குரு யார்? என்பதையும் கேட்டான்.

“எனக்கு 24 குருமார்கள் இருக்கின்றனர்…’ என்றார் தத்தாத்ரேயர்.

இந்தப் பதிலைக் கேட்டு ஆச்சரியப்பட்ட நாட்டின் அரசன், “சுவாமி! ஒருவருக்கு ஒரு குரு தானே இருக்க முடியும்? தங்கள் பதில் வித்தியாசமாக உள்ளதே…’ என்றான்.

அவனிடம், “பஞ்சபூதங்களான
ஆகாயம்,
நீர்,
நிலம்,
நெருப்பு,
காற்று,
சந்திரன்,
புறா,
மலைப்பாம்பு,
கடல்,
விட்டில்பூச்சி,
வண்டு,
தேனீ,
குளவி,
சிலந்தி,
யானை,
மான்,
மீன்,
பருந்து,
பாம்பு

ஆகியவையும்,
நாட்டியக் காரி பிங்களா,
ஒரு குழந்தை,
ஒரு பணிப்பெண்,
அம்பு தயாரிப்பவன்,
சூரியன்
ஆகியோரும் என் குருக்கள் ஆவர்…’ என்றார் தத்தாத்ரேயர்.

மன்னன் ஏதும் புரியாமல் நின்றதைக் கண்ட தத்தாத்ரேயர் இதற்கு விளக்கமளித்தார்…

“மன்னா! பொறுமையை பூமியிடம் கற்றேன்;

தூய்மையை தண்ணீரிடம் தெரிந்து கொண்டேன்.

பலருடன் பழகினாலும், பட்டும், படாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதைக் காற்றிடம் படித்தேன்.

எதிலும் பிரகாசிக்க வேண்டும் என்பதை தீ (நெருப்பு)உணர்த்தியது;

பரந்து விரிந்த எல்லையற்ற மனம் வேண்டும் என்பதை ஆகாயம் – தெரிவித்தது.

“ஒரே சூரியன் இருந்தாலும் பல குடங்களில் உள்ள தண்ணீரில் பிரதிபலிப்பது போல மெய்ப்பொருள் ஒன்றாக இருந்தாலும் மனம் பலவாறாக சிந்திப்பதை உணர்ந்தேன்.

“வேடன் ஒருவன் புறாக்குஞ்சுகளைப் பிடித்தான். அவற்றின் மீது அன்பு கொண்ட தாய்ப்புறா தானும் வலியச் சென்று வலையில் சிக்கியது. இதில் இருந்து பாசமே துன்பத்திற்கு காரணம் என்பதை உணர்ந்தேன்.

“எங்கும் அலையாமல் தன்னைத் தேடி வரும் உணவைப் பிடித்துக் கொள்வது போல, கிடைப்பதை உண்டு பிழைக்க வேண்டும் என்பதை மலைப்பாம்பிடம் கற்றேன்.

பல்லாயிரம் நதிகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் கடல் போல, எவ்வளவு துன்பம் வந்தாலும் ஏற்கும் பக்குவத்தை கடலிடம் படித்தேன்.

பார்வையை சிதற விடாமல் ஒரே இடத்தில் மனதை செலுத்துவதை விட்டில் பூச்சி கற்றுத் தந்தது.

“எல்லாவற்றையும் மறந்து மகிழ்ச்சியாயிருப்பதை தாயிடம் பால் குடிக்கும் குழந்தையிடம் கற்றேன்.

பணிப்பெண் ஒருத்தி அரிசி புடைக்கும்போது வளையல்கள் உரசி ஒலி எழுப்பின; இரண்டு வளையல்களில் ஒன்றை அவள் கழற்றியதும், ஒலி அடங்கியது. இதில் இருந்து இரண்டு பேர் இருந்தாலும் தேவையற்ற விவாதம் ஏற்படும் என்பதைப் புரிந்து கொண்டு, தனிமையே சிறந்ததென்ற முடிவுக்கு வந்தேன்.

“பிங்களா என்ற நாட்டியக்காரி ஏற்கனவே பலரிடம் வருமானம் பார்த்தபின், இன்னும் யாராவது வரமாட்டார்களா எனக் காத்திருந்தாள். யாரும் வராததால், கிடைத்தது போதும் என்று உறங்கி விட்டாள். இதில் இருந்து ஆசையை விட்டால் எல்லாமே திருப்தியாகும் என்பதை புரிந்து கொண்டேன்.

“புற்களால் குழிக்குள் மாட்டிக்கொண்ட பெண் யானையை பார்த்த ஆண் யானை, அதன் மேல் ஆசை கொண்டு அதுவும் வீழ்ந்தது. இதில் இருந்து, பெண்ணாசையும் துன்பத்துக்கு காரணம் என்பதை உணர்ந்தேன்…’

என்று ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் விளக்கமளித்தார்.

இதைக் கேட்ட அரசன், பூரண அமைதி அடைந்தான்..

தத்தாத்ரேயர் இயற்கையிடம் கற்ற இந்த உயர்ந்த பாடம் நம் எல்லாருக்குமே பொருந்தும் தானே..

தத்தாத்ரேயரின் ”அவதூதகீதை” ரமணர், ராமகிருஸ்னபரமஹம்சர் போன்ற பல மஹான்களால் சீடர்களுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட அத்வைத கிரந்தமாகும்.
நல்ல சீடனுக்கு எல்லாமே குரு தான்…

அன்புள்ள ஜெ

நான் உங்கள் தளத்தில் யோகம், தியானம் பற்றி வந்துகொண்டிருக்கும் கடிதங்களை பார்க்கிறேன். என்னுடைய சிக்கல்களை விரிவாக எழுதலாம் என்று தோன்றியது. ஆனால் அவை புதியதாக இருக்கப்போவதில்லை. உங்களுக்கு தெரிந்தவையாகவே இருக்கும். என் பிரச்சினை இதுதான். எப்போதுமே மனச்சோர்வுடன்தான் இருக்கிறேன். தனிமையாகவே இருக்கிறேன். ஆனால் எனக்கு தனிமை பிடிக்காது. உத்ஸாகமாக நண்பர்களுடன் இருப்பதை விரும்புவேன். ஆனால் கொஞ்சநேர்த்திலேயே தனிமை ஆகிவிடுவேன். அவர்களுக்கும் நான் சலிப்பூட்டிவிடுவேன்.

தனியாக இருக்கும்போது இரண்டுவகையான கற்பனைகள் மனசுக்குள் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும். நான் செய்யப்போகும் சாதனைகளையும், நான் அடையப்போகும் இன்பங்களையும், என்னை பற்றிய மிகையான எண்ணங்களையும் எண்ணிக்கொண்டிருப்பேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்தச் சிந்தனைகள் அப்படியே கழிவிரக்கமாக ஆகிவிடும். எவருமே என்னை மதிக்கவில்லை என்று நினைப்பேன். அவர்கள் முன்னால் நான் செத்து அழியவேண்டும் என்றும் அதன்பிறகு அவர்கள் குற்றவுணர்ச்சி கொள்ளவேண்டும் என்றும் நினைப்பேன். இப்படி நினைத்து நானே அழுததெல்லாம் உண்டு.

ஆனால் என்னால் எதையுமே செய்ய முடியவில்லை. படிப்பு முடியவில்லை. என்னால் முடிக்க முடியவில்லை. எந்த வேலையையும் மனம் ஒப்பிச் செய்ய முடியவில்லை.

எந்த செயலாக இருந்தாலும் அதை ஒத்திப்போடத்தான் தோன்றுகிறது. எல்லாவற்றையும் செய்யவேண்டுமென நினைப்பேன். ஆனால் எழுந்திருக்கவே முடியாதபடி மனம் அசைவே இல்லாமலிருக்கும். தூக்கம் மிகக்குறைவு. ராத்திரி தூங்க 3 மணி 4 மணி ஆகிவிடும். அது வரை இணையத்தில் எதையாவது தேடித்தேடி பார்ப்பேன். பெரியதாக எதையும் வாசிப்பதில்லை. என்ன வாசித்தேன் என்றே ஞாபகமிருக்காது. ஆங்காங்கே ஓரிரு பத்தி வாசிப்பதோடு சரி. பாட்டுகூட முழுசாக கேட்பதில்லை. காலையில் எழுந்திருக்க நேரமாகும். அதன்பிறகும் பகல் முழுக்க தூக்கம் வந்துகொண்டேஇருக்கும்.

இப்படியெல்லாம் இருக்கிறோமே என்ற எண்ணம் உண்டு. ஆனால் என்னால் எதையும் உருப்படியாக இதுவரைச் செய்ய முடிந்ததில்லை. அதை நினைத்து வருத்தமும் உண்டு. எதையாவது செய்யவேண்டுமென்று நினைக்கிறேன். ஆனால் எதையுமே தொடங்காமலிருக்கிறேன். என்னுடைய திறமை என்ன என்றே தெரியவில்லை.

என் கேள்வி இதுதான். நீங்கள் பலவகையான தியான முகாம்களை நடத்துகிறீர்கள். யோகமுகாம் நடைபெறுகிறது. இவற்றில் என்னைப்போன்றவர்களுக்கு ஏதாவது பயனுண்டா? இவற்றில் தொடர்ந்து ஈடுபடுவது முடியுமா? நான் சில யோக தியான வகுப்புகளை ஆன்லைனில் கற்றுக்கொண்டேன். ஆனால் அவற்றைத் தொடர என்னால் முடியவில்லை.

கே

அன்புள்ள கே,

வழக்கமான கடிதம்தான். ஆனாலும் பிரதிநிதித்துவம் உண்டு என்பதனால் பதிலுடன் வெளியிடுகிறேன்.

உங்களுக்கு இருப்பது உளச்சோர்வு. ஆனால் உளச்சோர்வுநோய் அளவுக்குச் செல்லவில்லை என நினைக்கிறேன். அதை ஓரு நிபுணர்தான் சொல்லமுடியும்.

உங்கள் சிக்கல் பெருவாரியான இளைஞர்களிடமுள்ளது. இது முதல் தோல்வியில் இருந்து தொடங்குகிறது. பெற்றோர் ,சுற்றம் ஆகியோர் சொல்வதற்கேற்ப தன்னை மிகையாக மதிப்பிட்டுக்கொண்டு அம்மதிப்பீட்டுக்கு எதிராக உண்மை நிலையை சந்திக்கையில் சோர்வுறுபவர்கள் உண்டு. தனக்கு ஆர்வமில்லாத களங்களில் இறங்கிவிட்டு, உண்மையில் தனக்கு ஆர்வமில்லை என பின்னர் கண்டடைபவர்கள் உண்டு.நடுவே உருவாகும் கவனக்குலைவால் தோல்வியடைபவர்கள் உண்டு. அண்மைக்காலப் பிரச்சினை, சமூகவலைத்தள ஊடாட்டம் காரணமாக எதிலும் தன்னைக்குவிக்க முடியாமையால் தோல்வியடைதல்.

முதல்தோல்வி தன்னம்பிக்கையை குலைக்கிறது. அதன்பின் பகற்கனவுகளில் எல்லாவற்றையும் வென்றுவிடலாமென நினைத்தபடி, நான் யாரென காட்டுகிறேன் என கற்பனைசெய்தபடி, வீணாக அமர்ந்திருக்க ஆரம்பிக்கிறோம். செயலுக்குள் இறங்க தடையாக இருப்பது தன்னம்பிக்கைக் குறைவுதான். ஆனால் அதை நாமே ஒப்புக்கொள்வதில்லை.நம்மை நாமே பகற்கனவுகளால் சிதறடித்துக் கொள்வதனால் நம் கவனம் எதிலும் குவிவதில்லை. நீண்டநேரம் தொடர்ச்சியாக எச்செயலிலும் ஈடுபட முடிவதில்லை. அது நமக்கேதெரிகையில் நாம் எதையுமே செய்யாதவர்களாகிறோம்.

அதற்குரிய வழி என்பது நம் உறைநிலையில் இருந்து நம்மை விடுவித்துக்கொள்ளுதல்தான். துடலி போன்ற முட்புதர்களில் சிக்கினால் ஒரே வீச்சில் பிய்த்துக்கொண்டு விலகிவிடுவதே சாத்தியம். ஒவ்வொரு முள்ளாக விடுவிக்க முடியாது. ஒரு முள்ளை எடுக்கமுயன்றால் நான்கு முள் குத்தித்தொடுக்கும். அதேபோலத்தான். அந்த விலகலுக்கான முடிவை நாம் எடுப்பதே முக்கியம்.

கூடவே, வெளியுதவி, நிபுணர் வழிகாட்டல், தேவை. அதன் வழியாக செயலில் இறங்கி, சிறிய வெற்றிகளை அடைவது முதல்படி. ஒவ்வொருநாளும் அடையும் வெற்றிகள். அவற்றினூடாக வெற்றிக்குரியவனாக நம்மை நாமே புனைந்துகொள்ளுதல், நம்மை நாமே நம்புதல், செயலிலுள்ள இன்பத்தின் சுவையை அறிதல், செயலில் தொடர்ந்து ஈடுபடும் பயிற்சியை அடைதல். அதுவே மீளும் வழி.அதை முன்னர் சொல்லியிருக்கிறேன்.

அதற்கு யோகம், தியானம் உதவுமா? உறுதியாக உதவும். ஆனால் இணையவழி தியானம், யோகம் உதவுமா என எனக்கு ஐயமாக உள்ளது. முற்றிலும் நல்ல மனநிலையிலுள்ள, யோகமும் தியானமும் செய்யும் விருப்பு மேலோங்கியவர்களுக்கு இணையவழிக்கல்வி உதவலாம். தனிமையில் உழல்பவர்களுக்கு அது உதவுவதற்கு வாய்ப்பில்லை. அது அவர்களின் தனிமையை பெருக்கும். உளக்குழப்பங்களையும் உருவாக்கலாம்.

தனிமையிலும் சோர்விலுமுள்ளவர்கள் செய்யும் யோகமும் தியானமும் பலசமயம் அவர்கள் புனைந்துகொண்டிருக்கும் பகற்கனவுகளின் பகுதியாக ஆகிவிடுவதைக் காண்கிறேன். அவர்கள் அதையும் மிகைப்படுத்திக்கொள்வார்கள். அதையும் மாயநிகழ்வாக ஆக்கிக் கொள்வார்கள். அவர்களின் உளச்சோர்வு உளநோய் அளவுக்குத் தீவிரமானது என்றால் அந்த மிகையாக்கல் மேலும் விரிவடைந்து ஒரு பொய்யுலகையே உருவாக்கி அவர்களை மேலும் நோயாளிகளாக்கலாம். ஆகவே உளச்சோர்வுள்ளோரின் தியானம், யோகம் இரண்டும் அதற்குரிய ஆசிரியர்களின் நேரடி வழிகாட்டுதலால்தான் செய்யப்படவேண்டும். ஆசிரியர்கள் இவர்களை கண்காணிக்கவேண்டும்.

ஆனால், உளச்சோர்வு கொண்ட ஒருவர் ஓர் ஆசிரியருக்கு தன்னை சற்று திறந்து கொடுப்பார் என்றால், தன்னை சற்று அளிப்பாரென்றால் மிக எளிதாக மீளமுடியும். அது அவர் ஆசிரியருக்கு அளிக்கும் இடத்தைப் பொறுத்தே உள்ளது. அத்துடன் ஆசிரியருடனும் திரளான பிறருடனும் இணைந்து அதைச் யோகம் தியானம் முதலியவற்றைச் செய்வது மிக உகந்தது. மிகப்பெரிய எண்ணிக்கையில் அத்திரள் இருக்கலாகாது. அங்கே மீண்டும் நாம் தனிமையாக இருப்போம். உகந்த சிறுதிரள்தான் சிறப்பானது. தொடர்ச்சியாக ஈடுபடுவதற்கும் திரள், ஆசிரியர் வழிகாட்டல் ஆகியவை உதவும்.

யோகம், தியானம் ஆகியவை முதலில் உள்ளத்தைக் குவிக்க உதவுகின்றன. உடலை அதற்கேற்பப் பழக்குகின்றன. சரியான உடலியக்கமும் அதற்கு உகந்த உளச்செயல்பாடும் நிகழச்செய்கின்றன. இன்றைய சூழலில் உள்ளத்தை குவிக்கமுடிந்தாலே பாதிப்பிரச்சினை சரியாகிவிடும். துயிலையும் சீரமைத்துக்கொண்டால் முற்றிலும் விடுபட்டுவிட முடியும்.

ஜெ

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு அவரது வாசகர் ஒருவர் தியான முகாம் மற்றும் அதன் பலன்கள் பற்றிய சில சந்தேகங்களை கடிதம் வாயிலாக கேட்டிருந்தார். அதற்கு எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்கள் அளித்த பதில் கடந்த ஆகஸ்ட் 19, 2023 அன்று அவரது இணையதளத்தில் நம்மை நாம் மீட்டெடுத்தல் எனும் தலைப்பில் வெளியானது. இது அந்த இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பாகும்.

அன்புள்ள ஜெமோ,

கடந்த அக்டோபர் இறுதியில் குரு தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் நடத்திய உளம்குவித்தல் மற்றும் தியான வகுப்பில் கலந்துகொண்டேன். இந்த நிகழ்வு குறித்து உங்களின் கருத்து மற்றும் கலந்து கொண்ட நண்பர்களின் பின்னோட்டம் ஆகியவற்றால் மிகுந்த ஆர்வத்துடனும் எதிர்பார்ப்புடனும் கலந்து கொண்டேன். நான் எதிர்பார்த்ததை விட பல மடங்கு நிறைவாக இந்த வகுப்பு அமைந்தது.ஒரு மாத பயிற்ச்சிக்கு பின் உடலிலும் மனதிலும் ஏற்பட்ட மாற்றங்களை நான் மட்டுமல்ல என் சுற்றதாரும் உணரமுடிகிறது.

என் இளவயதில் கடுமையான OCDக்கு உள்ளாகி ,அதனால் உடலளவிலும் பாதிக்கபட்டு என் மனைவியின் உதவியுடன் ஓரளவு மீண்டேன்.ஆனால் பதட்டமான சூழலில் மீண்டும் அந்த  எண்ணங்களின் சுழலில் மனது சிக்கிகொள்வது நடந்துகொண்டேதான் இருந்தது. இந்த வகுப்பிற்கு பிறகு அந்த எண்ணங்களின் முடிவில்லா சுழலில் தவிக்கும் என்னை என்னாலேயே வெளியில் இருந்து பார்த்து வெளியிழுத்து மீள முடிகிறது. புதை குழியில் மூழ்கும் ஒருவனை அவன் கைமட்டும் தனியே வெளியே வந்து அவனை காப்பற்றுவது போல ஒரு உணர்வு.தேவையான நேரத்தில் ஒரு “குரல்” உள்ளிருந்து ஓளிக்கிறது.மனது அவ்வளவு எளிதில் விட்டுவிடாது.குரு தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்களிடம் தொடர்ந்து உரையாடி கொண்டிருப்பதும் அனுபவங்களை அவரிடம் பகிர்ந்து தொடர்ந்து அவரின் ஆலோசனைகளை கேட்பதும் மட்டுமே இதை ஒரு மாதமாக சாத்தியபடுத்தியுள்ளது.

மேலும் நான் சிறிய அளவில் சமூகசெயற்பாட்டில் ஈடுபட்டுள்ளவன். குடியியல் பிரச்சினைகள் குறித்து அரசு அதிகாரிகள்,பிரதிநிதிகள் ஆகியவர்களிடம் முறையிட்டும்,புகாரளித்து மாற்ற தொடர்முயற்சி செய்தும் வருகிறேன் ஆதலால் நான் வீட்டை விட்டு வெளிவந்தவுடன் ஆபத்தான நிலையில் உடைந்திருக்கும் பாதாளசாக்கடை மூடி முதல்  வலுவிழக்கவைக்கபடும் RTI சட்டம்  வரை என அனைத்தும் என் மூளையை சுக்குநூறாக்கிவிடும்.இந்த வகுப்பிற்கு பிறகு என்னால் இதே செயல்களை இந்த தவிப்புகளும்,தன்வதையும் இல்லாமல் மேலும் சிறப்பாக செய்யமுடிகிறது. இதேபோல இந்த விஷயத்தில் எனக்கு மிகவும் உதவியாக இருந்துவரும் மற்றொன்று தாங்கள் மருத்துவர் ஜீவா அவர்களின் நினைவேந்தலில் நீங்கள் ஆற்றிய உரை .அதில் சமூக செயல்பாடு யாருக்கானது,அதை எப்படி அணுக வேண்டும் என்று மருத்துவர் ஜீவா அவர்களிடம் நீங்கள் கற்றுகொண்ட விஷயங்களை பகிர்ந்திருப்பீர்கள். நான் சந்திக்கும் சக சமூக செயற்பாட்டாளர்கள் அனைவரிடம் அந்த விடியோவை ஒரு முறையாவது பாரக்க அறிவுறுத்துவேன். (https://youtu.be/dWjB9JLmHhM?si=D2FkDEUrYq6MiqYx)

இந்த வகுப்பிற்கு பின் இதுநாள் வரை நான் செய்த அதே விஷயங்களை செய்தபின் நிறைய நேரம் மீதமிருப்பது மற்றொரு ஆச்சரியம்.  

இந்த வகுப்பு வெறும் தியானம்,உளகுவிப்பு என்பதை தாண்டி  இந்த உலகத்தை ,குடும்பத்தை,நண்பர்களை ஏன் நாம் எதிரிகளாக நினைப்பவரை கூட பார்க்கும் விதத்தில் ஒரு மாற்றத்தை உருவாக்குகிறது. உலகை ஒரு கனிவுடன் புன்னைகையுடன் எதிர்கொள்ள வழிவகை செய்கிறது.

மனதளவில் வரும் மாற்றங்களுக்கு இணையாக உடலளவில் வரும் மாற்றங்களும். நிம்மதியான உறக்கம். காலை அலாரம் அடிக்கும் முன்னே முழுமையான விழிப்பு வருகிறது. அந்த நாளை உற்சாகமாக எதிர்கொள்ள முடிகிறது. என்னளவில் உடலில் மிகப் பெரிய மாற்றெமென்றால் அது என் புகைபிடிக்கும் பழக்கம். கடந்த 20 வருடங்களாக புகைபிடித்து வருகிறேன் பல முறை விட முயற்சித்தும் அதிகபட்சமாக இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்கள். வெள்ளிமலை நிகழ்வுக்கு பின் சரியாக இன்று 32 நாட்கள். நான் புகைபிடிப்பதை நிறுத்த வேண்டும் என்று எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை.ஆனால் கடந்த 32 நாட்களில் புகைப்பிடிக்க வேண்டும் என்ற உந்துதல் எனக்கு ஏற்படவில்லை ,ஆதலால் புகைப்பிடிக்கவில்லை என்பதே உண்மை.

குரு தில்லை செந்தில் பிரபு  அவர்களின் தனிப்பட்ட தொடர் உரையாடலே இந்த அனைத்து மாற்றங்களையும் சாத்தியமாக்கி கொண்டிருக்கிறது. இதன்பொருட்டே கடந்த வாரம் குரு அவர்கள் நடத்திய இணையவழி நிகழ்வில் கலந்துகொண்டேன். இதில் தினமும் ஒரு விஷயத்தை சொல்லி அதை இன்று பயன்படுத்தி அந்த நாளின் இறுதியில் வீட்டுபாடமாக அனுப்ப வேண்டும். இதனால் எங்கள் மன ஓட்டங்களை வெவ்வேறு அன்றாட வாழ்க்கை சூழலில் விலகி நின்று பார்க்க முடிந்தது. மறுநாள் அந்த அனுபவம் குறித்த விவாதங்களும் குருவின் அறிவுரைகளும் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருந்தது. வெள்ளிமலையில் இந்த நிகழ்வில் கலந்துகொண்டவர்கள் மீண்டும் இந்த இணையவழி நிகழ்வில் கலந்துகொள்வது  மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.

இப்படி ஒரு பயிற்சி வாழ்க்கையில் சில வருடங்களுக்கு முன்னால் கிடைந்திருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று யோசிக்கும் பொழுதே உள்ளிருந்து ஒரு குரல் சிரித்துகொண்டே இதற்குமா என்று எச்சரித்து இந்த கணத்தில் இருக்க சொல்கிறது.

இவ்வளவு பயனுள்ள இந்த பயிற்ச்சியை வழங்கியதோடல்லாமல் கடந்த ஒரு மாதமாக தனிபட்ட முறையில் தினமும் எங்களுடன் உரையாடி எங்கள் மனதை மீண்டும் மீண்டும் சீரமைக்கும் குரு தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்களுக்கும்,இப்படியொரு நல்வாய்ப்பை உருவாக்கி தந்த உங்களுக்கும்,நித்தியவனத்திற்கும் நன்றிகளும் வணக்கங்களும்.

நன்றி

பிரதீப்

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் கடந்த அக்டோபர் மாதம் (2023) ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில்‌ நிகழ்த்திய தியான வகுப்பில் பங்கேற்றவர்கள் தாங்கள் தியான வகுப்பில் கற்றுகொண்ட அனுபவங்களை கடிதம் வாயிலாக பகிர்ந்தனர். அவற்றில் இது எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்களின் இணையதளத்தில் கடந்த டிசம்பர் 19, 2023 அன்று தன்னிலிருந்து விடுதலை, கடிதம் என்ற தலைப்பில் வெளியான இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பு.

வணக்கம்,

நான் தங்களுடைய புதிய வாசகி. செப்டம்பர் மாதம்  1,2, 3 ஆம் தேதிகளில் குருஜி தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் நடத்திய தியான  வகுப்பில் கலந்து கொண்டேன். மிக அற்புதமான அனுபவம். வெள்ளிமலைக்கு முதலில் ஆலயக்கலை வகுப்பிற்கு வந்த பொழுது இங்கு வந்து தியானம்  செய்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். அதன்படியே வெகு விரைவில் தியான வகுப்பிற்கான அறிவிப்பு வந்தது.  

ஏற்கனவே பல தியான  வகுப்புகளுக்கு சென்று இருந்தாலும், எதையும் தொடர்ந்து பயிற்சி செய்யவில்லை. நாற்பது வயதில், உடல் பருமன், குழந்தையின்மை என்று பல பிரச்சனைகள். மிகுந்த உள  சோர்வுடன் இருந்தேன். வகுப்பு ஆரம்பித்த அரை நாளிலேயே எல்லா பிரச்சனைகளும் மறந்து விட்டன. தியானம் நடந்த இரண்டரை நாட்களும் மிகுந்த உற்சாகத்துடன் இருந்தேன். மனம் மிக  மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. புதிய நட்புகள்,  அனுசரணையான அறைவாசிகள், இதமான காலநிலை என்று எல்லாமே கூடி வந்தது. 

கடந்த இரு மாதங்களாக விடாமல் பயிற்சி செய்கிறேன். உடலில்  முக்கியமான மூன்று  மாற்றங்களை உணர முடிகிறது. 

1. என்  காதுகள் எப்பொழுதும் குடைந்தபடியே இருக்கும். தினமும் இரண்டு அல்லது மூன்று ear buds தேவைப்படும். சீரான மூச்சு பயிற்சிகள் ஆரம்பித்த பிறகு, அதை தொடுவதே இல்லை. 
2. காலையில் சீக்கிரம் எழ எவ்வளவு முயன்றாலும் முடியாது. இரவு தூக்கமும் மிக தாமதமாகத்தான் வரும். தூங்கிய உணர்வே இருக்காது. எப்பொழுதும் சோர்வாக இருக்கும். யோக நித்ரா பயின்ற பிறகு தினமும் நன்றாக தூங்குகிறேன். காலையில் தானாகவே ஐந்து மணிக்கு யாரும் எழுப்பாமல், அலாரம் இல்லாமல், எழுகிறேன். நாள் முழுவதும் மிகுந்த சக்தியுடன் இருக்கிறேன்.
3. தினமும் சாக்லேட், கேக் அல்லது ஐஸ் கிரீம் சாப்பிடுவது வழக்கம். இனிப்பு இல்லாமல் இருக்கவே முடியாது என்று நினைத்தேன். த்யான வகுப்பிற்கு பிறகு இனிப்பிற்கான craving மாயமாகி விட்டது. யாராவது கொடுத்தாலும், சம்பிரதாயமாக கொஞ்சம் உண்டு விட்டு நிறுத்தி விடுகிறேன்.  

இனிப்பு இல்லாமல் இருக்க முடியாது என்ற கட்டாயத்தில் இருந்தது முயற்சியே இல்லாமல், வெகு இயல்பாக குருஜி வெளியே வர வைத்து விட்டார். அதிக தூக்கம், இனிப்பு என்ற இரு போதைகளில்  இருந்தும் உடல் தானாகவே மீண்டு விட்டது. 

மனதளவில் மிக உற்சாகமாக உணர்கிறேன். கோபம், ஆற்றாமை மிகவும் குறைந்து இருக்கின்றது. சின்மய தியானத்தின் கடைசியில் வெள்ளை ஒலியுடன் ஒன்றி போகும் அனுபவத்தை தினமும் ரசித்து செய்கிறேன். தியானத்தை நிகழ விடுங்கள் என்று குருஜி சொன்னதன் பொருள் முழுமையாக புரிகிறது. நிறைய நல்ல விஷயங்களும் நடக்கின்றன. இது வேண்டும், அது வேண்டும் என்று பட்டியல் போடாமல், ஒவொரு நாளும் கொஞ்ச நேரம், மிகுந்த நன்றியுடன் இருக்க முடிகிறது. இது ஒரு பெரிய விடுதலை. 

நாம் நன்றாகத்தானே இருக்கிறோம். ஒன்றிரண்டு குறைகள் இருந்தால் பரவாயில்லை என்று மனம் சமாதானம் அடைந்து விட்டது. உடல், மனம் இரண்டும் தனக்கு தானே சரி செய்து கொள்கிறது. நானே என்னுடைய  உடலையும், மனதையும் புதிதாக பார்ப்பது போல் இருக்கிறது. குருஜி தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்களுக்கும், இந்த வகுப்பை நடத்துகின்ற உங்களுக்கும், கோடானு கோடி நன்றிகள். 

வகுப்பு நடந்த மூன்று நாட்களும் மிகுந்த கொண்டாட்டமாக இருந்தது. இரவு மரத்தடி அரட்டையில், மணி அவர்கள், தான் வெகு ஜன  எழுத்தாளர்களை வாசிப்பதில் தொடங்கி  இலக்கிய வாசிப்பிற்கு வந்ததை ஸ்வாரஸ்யமாக கூறினார். கிட்டத்தட்ட எல்லாரும், “அட  நாங்களும் இப்படிதானே,” என்று எண்ணிணோம். சமராஜ் சாரின் அறிமுகம் கிடைத்தது. அவருடைய படைப்புகளை தொடர்ந்து படித்து கொண்டிருக்கிறேன். 

தங்களுடைய ‘செம்பருவம்‘  பதிவில் “குருதிநிறமாக இலைசிவந்து எரிவதெனப்பொலிந்து உதிர்ந்தணைபவை” என்ற வரிகளை படித்தேன். அருமையான வார்த்தைகள். குருஜி தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் உணரவைத்ததும் இதுவே. இதுவும் ஒரு காலகட்டம். அனைத்து  பிரச்சனைகளும்  வாழ்க்கை சுழற்சியின் ஒரு நிலை. 

கோபபபட்டு, குமுறி, எரிந்து, ஆற்றாமையால் வெந்து ஒரு பயனும் இல்லை.  அனைத்தும் கடைசியில் வேரில் இருந்தும், கிளையில் இருந்தும் உதிர்வதுதான் இயல்பு. இந்த கணம் 100% நடக்கவேண்டிய படியே நடக்கிறது. இதில் மாற்றவோ, வருத்தப்படவோ எதுவும் இல்லை. இதை விரைவாக உணர்ந்த நாம் அதிர்ஷடம் செய்தவர்கள். 

மிகுந்த நன்றியுடன்,

நந்தினி 

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

https://www.jeyamohan.in/192957/ இது ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் கடந்த செப்டம்பர் மாதம் (2023) ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில்‌ நிகழ்த்திய தியான வகுப்பில் பங்கேற்றவர்கள் தாங்கள் தியான வகுப்பில் கற்றுகொண்ட அனுபவங்களை கடிதம் வாயிலாக பகிர்ந்தவற்றை எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்களின் இணையதளத்தில் கடந்த நவம்பர் 20, 2023 அன்று வெளியான இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பு.

தியானம்‌ என்‌ தாத்தாவால்‌ அறிமுகமானது .சிறுவயதில்‌ சில வகுப்புகளுக்கும்‌ சென்றிருக்கிறேன்‌ ராமகிருஷ்ணா பள்ளியில்‌ பயின்றதால்‌ தியானம்‌ பற்றிய விழிப்புணர்வு சற்று கூடுதலாக கிடைத்தது. கல்லுரி நாட்களில்‌ போதைக்கு அடிமையானதால்‌ வீட்டில்‌ மறுவாழ்வு மையத்தில்‌ சேர்த்தார்கள்‌ .அங்கு புத்தரை படிதேன்‌ .சில தியான முறைகளையும்‌ படித்து பயின்றேன்‌ .பிறருக்கு பயிற்சி அளிக்கும்‌ வாய்ப்பும்‌ கிடைத்தது. எனக்கு தெரிந்த மாதிரி பயிற்சியும்‌ அளித்தேன்‌ அதில்‌ சிலர்‌ பயன்‌ அடைந்ததாகவும்‌ சொலிருக்கிறார்கள்‌. அதில்‌ எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை.

2023 அக்டோபர்‌ 27 ,28, 29 ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில்‌ நடைபெற்ற குரு தில்லை செந்தில்‌ பிரபு நடத்திய தியானம்‌ மற்றும்‌ உளக்குவிப்புப்‌ பயிற்சி முகாம்‌ எனக்கு மிகவும்‌ பயனுள்ளதாக அமைந்தது. மலை காடு பெரிய அமைதியை தந்தது. மூன்று நாட்கள்‌ கைபேசி பயன்படுத்தவில்லை. மூலிகை வாசம்‌, ஓயாத பறவைகள்‌ சத்தம்‌, அழகிய பல பட்டாம்பூச்சிகள்‌, பெரிய பெரிய காட்டு மரங்கள்‌, குளிர்‌ காற்று, நல்ல தங்கும்‌ இடம்‌, சாப்பாடு ,தண்ணிர்‌, தேனீர்‌ ,நண்பர்கள்‌…

ஆசிரியர்‌ தில்லை செந்தில்‌ பிரபு சொன்ன தியானம்‌ பற்றிய நல்ல கதைகள்‌, பல அறிவியல்‌ உண்மைகள்‌,தியான முறைகள்‌ மற்றும்‌ பயன்கள்‌ என அனைத்தையும்‌ மிக எளிமையாக கற்றுத்தந்தார்‌. நான்‌ என்‌ அண்ணன்‌ மகனுடன்‌ வந்திருதேன்‌ .எங்கள்‌ இருவர்க்கும்‌ மறக்கமுடியாத ஓர்‌ நல்ல அனுபவமாக இருந்தது. இயற்கையில்‌ திளைக்க தியான விழிப்புணர்வு பெற இப்படி ஓர்‌ அருமையான அனுபவம்‌ ஏற்படுத்தி தந்தமைக்கு நன்றி.

மலர்வண்ணன்

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

https://www.jeyamohan.in/192918/ இது ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் கடந்த அக்டோபர்‌  மாதம் (2023) ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில்‌ நிகழ்த்திய தியான வகுப்பில் பங்கேற்றவர்கள் தாங்கள் தியான வகுப்பில் கற்றுகொண்ட அனுபவங்களை கடிதம் வாயிலாக பகிர்ந்தவற்றை எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்களின் இணையதளத்தில் கடந்த நவம்பர் 18, 2023 அன்று வெளியான இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பு.

அன்புள்ள ஜெயமோகன்,

2020ல் கொரோனா ஊரடங்கின் போது நான் கல்லூரி (b.sc) மூன்றாம் வருடம் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது தேர்வு இல்லாமலேயே பாஸ் என அறிவித்தார் முதல்வர் எடப்பாடி பழனிச்சாமி. நானும் பாஸ் ஆயிட்டேன்னு சந்தோஷப்படேன். ஆன 6 மாசத்துல கடைசி செமஸ்டர் exam மட்டும் எழுதச் சென்னாங்க (onlineல்). அதன் பிறகு மறுபடியும் அரியர் examஐயும் எழுத சொன்னாங்க (onlineல்). எனக்கு அரியர் இருந்து. அதையும் 2021 june மாதம் எழுதினேன். அப்போது காலையில் ஒரு exam மதியம் ஒரு exam இருந்தது. காலையில் எழுதிய examஐ photo எடுத்து onlineல் அப்லோட் செய்யும் போது இன்டர்நெட் ஒர்க் ஆகவில்லை. மழை பெய்து கொண்டிருந்தது (airtel sim network). ஒன்றரை மணி நேரம் கழித்து தான் நெட் கிடைத்தது. அதற்குள் அடுத்த (மதிய) exam கான வந்து விட்டது. காலை exam கான portal close ஆகி விட்டது. அதனால் அந்த examக்கு absent விழுந்துவிட்டது. இதனால் இன்னொரு அரியர் விழுந்து விட்டது. அப்போதும் லாக்டவுன் இருந்தது.

என்னுடன் சேர்ந்தவர்கள் எல்லாம் பிஜி படிக்க சென்றுவிட்டார்கள். நான் மட்டும் அரியர். எங்கள் அப்பாவும் லாக்டவுன் சமயத்தில் டீ கடை திறக்க முடியாமல் சிரமப்பட்டார். பிறகு restrictions ஓடு கடை திறந்தார். அப்போது ஒரு நாள் செப்டம்பர் ல் நெஞ்சு வலி வந்து மயங்கி விழுந்துவிட்டார் கடையில்.ஆஸ்பிடலில் சேர்த்தோம் அன்று நன்றாகத்தான் இருந்தார் திடீர் என்று இரவு பல்ஸ் குறைய ஆரம்பித்தது. அந்த ஆஸ்பிடலில் கோயம்புத்தூர் gh க்கு கொண்டு போக சொன்னாங்க. அங்கு அதற்கு அடுத்த நாள் இறந்து விட்டார். அந்த நிகழ்வில் இருந்து எனக்கு ஒரு வித மன உளைச்சல் ஏற்பட்டது. வெளியே யாருக்கும் தெரியாது ஆனால் எனக்குள் கடும் மன உளைச்சல் இருந்தது. அப்பா எங்க. அப்பா எங்கே போனார்? இந்த திண்ணையில் தானே உக்காந்திருப்பார். இத்தனை மணிக்கு தானே வருவார். இப்போது எங்கே. அவர் குரலை இனி மேல் கேட்க முடியாதா என்று பல கேள்விகள் எனக்குள் இருந்தது.

அப்போது எங்கள் வீட்டில், உறவினர்கள், என்னை ரோட்டில் பார்பவர்கள் எல்லோரும் வேலைக்கு போக சொன்னாங்க. ஆனா நான் முன்பு கல்லூரி படிக்கும் போது இருந்த மனநிலையில் இல்லை. அடிக்கடி தற்கொலை எண்ணம் வரும். அதை அவர்களிடம் எப்படிச் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. இதோ வேலை தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்று பொய் சொல்வேன். ஆனால் வேலை தேடும் மனநிலையில் நான் இல்லை. ஏதோ மனநிலை போய் விட்டது. வீட்டில் திட்டுவார்கள். வீட்டை விட்டு போ என்பார்கள். இப்போது என்னால் என் சக நண்பர்களுடனும் பேச முடியவில்லை. அவர்கள் வேலையில் இருக்கிறார்கள். பைக் வைத்திருக்கிறார்கள். எனக்கு இரண்டும் இல்லை.

இன்றுவரை நான் வேலைக்கு செல்லவில்லை. ஆனால் முன்பு போல் மன உளைச்சல் இல்லை இப்போது. ஆனால் பயமாக இருக்கிறது. தவறான முடிவெடுத்து விட்டேனோ என்று. இப்போதெல்லாம் என்னை யாரும் மதிப்பதில்லை. அதனாலேயே ரோட்டில் நடக்கும் போது ஏதோ வேலை இருப்பது போல் காட்டிக்கொண்டு வேகமாக நடந்து சென்று விடுகிறேன். எதிரில் வருபவரிடம் கண் கொண்டு பேச முடியவில்லை. வீட்டிற்கு யாராவது வந்தால் நான் ஏன் வேலைக்கு போகவில்லை என்பதற்கு காரணம் சொல்ல யோசிக்கிறேன். சமூகத்தில் யாருமே மதிப்பதில்லை. யாராவது பேசிக்கொண்டால் என்னைப் பத்தி தான் பேசுராங்களோன்னு பயமாக இருக்கிறது. இப்போது இதில் இருந்து எப்படி மீள்வது என்று புரியவில்லை. நான் செய்தது சரியா. எனக்கு என்ன ஆச்சு. கொஞ்ச நாள் மனநோய் இருந்தது இப்போது பயம் இருக்கிறது. இதிலிருந்து மீள்வது எப்படி. நான் ஒரு பேச்சாளர் ஆக வேண்டும் என்று நினைத்தேன். ஆனால் பேசி பார்க்கும் போதுதான் தெரிந்தது எனக்கு பேசவே தெரியாது என்று. பேசும் போது எண்ணங்கள் நின்று விடுகின்றன.

இப்போது என்ன செய்வது. இதிலிருந்து எப்படி மீள்வது.பயத்திலிருந்து எப்படி மீள்வது. நான் செய்தது தவறா?மன உளைச்சல் இருந்தாலும் வேலைக்கு சென்றிருக்க வேண்டுமா? இப்போது எனக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. நான் கல்லூரி படிக்கும் போது இருந்த மனநிலை இப்போது இல்லை. எனக்கு வழி சொல்லுங்கள் ஜெயமோகன். இது தான் நான் அனுப்பும் முதல் மின்னஞ்சல். அதனால் தவறு இருந்தால் மன்னிக்கவும் ஜெயமோகன். ஒரு நாள் பிரபஞ்சத்திடம் என் குருவை காட்டு என்று வேண்டிக்கொண்டிருந்தேன். மறுநாள் உங்களை யூட்டியூபில் பார்த்தேன். எனக்கு ஏதாவது சொல்லுங்கள் ஜெயமோகன். எப்படி என்ன கேட்பது என்று தெரியவில்லை அதனால் தான் நடந்தவற்றை எல்லாம் சொல்லிவிட்டேன். please பதில் சொல்லுங்கள் ஜெயமோகன்.

நன்றி.

இப்படிக்கு,

அ

**********************************

அன்புள்ள அ,

இதற்கிணையான கடிதங்களுக்கு நிறையவே பதில் சொல்லியிருக்கிறேன். மீண்டும் மீண்டும் சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது. ஒவ்வொருநாளும். இவற்றுக்கு நான் தீர்வளிக்க இயலாதென்ற எண்ணத்தாலேயே கொரோனாவுக்குப் பின் பல பயிற்சி வகுப்புகளை ஒருங்கிணைக்கிறேன். நிபுணர்களைக்கொண்டு. நான் சொற்களையே அளிக்கமுடியும். வாழ்க்கைப்பயிற்சியை அதற்குரியவர்களே அளிக்க இயலும்

*

உங்கள் கடிதத்தில் இருந்து நான் ஊகிக்கும் இரண்டு விஷயங்கள் ஒன்று, மெய்யான சோம்பல். அதாவது செயலின்மையில் இனிமை கண்டுவிட்ட உள்ளம்.

உடல் உள்ளம் இரண்டுக்கும் இரண்டு வெவ்வேறு இயல்புநிலைகள் உள்ளன. உடல் ஒரு பருப்பொருள். எல்லா பருப்பொருட்களுமே செயலின்மையை இயல்புநிலையாகக் கொண்டவை. ஒரு கல் ஊழிக்காலம் வரை அப்படியே அசையமாலிருக்கும் தன்மை கொண்டது. அதன்மேல் பிறிதொரு விசை செயல்பட்டாலொழிய அது அசைவதில்லை. உள்ளம் அப்படி அல்ல. அதனால் அசைவின்மை கொள்ளவே முடியாது. அது ஒரு ஓயாப்பெரும் பெருக்கு. செயலே அதன் இயல்பு.

உடலை உள்ளம் செலுத்திக்கொண்டே இருக்கிறது. உடலின் எல்லைகளே உள்ளத்தின் எல்லைகளை தீர்மானிக்கின்றன. அந்தப்புரவி எத்தனை வேகமாக ஓடும் என அதை ஓட்டுபவன் அறிந்து தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொள்கிறான். உடலுக்கும் உள்ளத்துக்குமான அந்த முரணியக்கத்தில் ஓர் இயல்பான சமநிலை உருவாகி வந்தாகவேண்டும். அதுவே சிறந்த நிலை.

அரிதாக உடலின் சோம்பல் உள்ளத்தை வெல்கிறது. அந்நிலையில் எச்செயலையும் நாம் ஒத்திப்போடுகிறோம். செயலின்மையில் விழுந்து கிடக்கிறோம். நோய், போதைப்பழக்கம் போன்றவை உடல் சார்ந்த காரணங்கள். உள்ளம் தன் விசையை இழந்து உடலுக்கு அடிமைப்படுவதே முதன்மையான அகக்காரணம்.

அந்நிலையில் நாம் எதற்கும் சாக்குபோக்குகள் கண்டுபிடிக்கிறோம். காரணங்களை உருவாக்கிக் கொள்கிறோம். பிறரை குறை சொல்ல ஆரம்பிக்கிறோம். சூழலை குறையாகக் காண்கிறோம். செயலால் பயனில்லை என நினைக்கிறோம். நாளை செய்வோம் என எண்ணிக்கொள்கிறோம். அவ்வாறாக நாட்களை கடத்திக்கொண்டே இருக்கிறோம்.

உங்கள் சிக்கல் மிக எளியது. கடந்த தலைமுறையில் எவரிடமும் தனிப்பட்ட வெற்றிகள் செய்யவேண்டுமென சமூகம் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவர் வாழ்வதற்கான வழியை கண்டடைந்தால்போதும். பெரும்பாலும் அது அனைவரும் செல்லும் வழி. இன்று ஒவ்வொருவரிடமும் அவர் தனக்கான சாதனை ஒன்றை நிகழ்த்தவேண்டுமென எதிர்பார்க்கிறார்கள். குடும்பம் சூழல் எல்லாமே அந்த அழுத்தத்தை அளிக்கிறது. ஒவ்வொருவரும் அப்படிக் கனவு கண்டுகொண்டே இருக்கிறார்கள்.

அந்தக் கனவில் முதல் தோல்வி அமையும்போது அப்படியே சோர்ந்து செயலின்மையில் அமைந்துவிடுகிறார்கள். மேற்கொண்டு செயலாற்றுவதே இல்லை. கொரோனா காலகட்டத்தில் அப்படி ஒரு தோல்வியை கண்டு, அதை ஒட்டி உளம் சோர்ந்து, முழுமையாகவே செயலற்று அமர்ந்திருப்பவர்கள் பலரை நான் அறிவேன். அவர்களில் ஒருவர்தான் நீங்கள்.

உண்மையில் அப்படி ஏராளமானவர்கள் எனக்கு எழுதத் தொடங்கியபோதுதான் நானறிந்த நிபுணர்களைக் கொண்டு யோகம், தியானம் ஆகிய வகுப்புகளை ஒருங்கிணைக்க ஆரம்பித்தேன். ஏனென்றால் சொற்களால் பயனில்லை. என் சொற்களை உங்கள் சொற்கள் ஈடுகட்டிவிடும். செயல்முறையே தேவை. அதற்கு நிபுணர்களின் பயிற்சி தேவை.

செயலின்மையில் இருப்பவர்களின் மிகப்பெரிய உத்தி ஒன்றுண்டு. மிகமிக அதீதமான செயல்களை கற்பனையில் நிகழ்த்தியபடி, அதற்கான தருணம் வருமென காத்திருப்பதாக பாவனை செய்தபடி, சும்மா இருப்பார்கள். முதலில் நாம் உடைக்கவேண்டியது நம்முடைய அந்தப் பாவனையைத்தான். நாம் நம்மருகே இருக்கும் ஒரு செயலைச் செய்ய ஆரம்பிப்பதே முக்கியமானது. அதை சிறப்புறச் செய்து, அதைக் கடந்தே அடுத்த செயலை செய்ய முடியும். காலடியில் இருக்கும் முதல்படியில் மிதிக்காமல் கோபுரத்தை எட்டமுடியுமா என்ன?

உங்கள் நிலையில் செய்யத்தக்கது ஒன்றே. உடனடியாக வெற்றிதரக்கூடிய செயல்களைச் செய்வது. அன்றாட வெற்றி என ஒன்றாவது கண்ணுக்குப் படவேண்டும். சிறியதாக இருந்தாலும் சரி. அது உங்கள்மேல் உங்களுக்கு நம்பிக்கையை அளிக்கும். செயல் அளிக்கும் மகிழ்ச்சியை கற்பித்து செயல்நோக்கி ஈர்க்கும். இறுதிவெற்றி எவர் கையிலும் இல்லை. அன்றாடச்செயல், அதன் நிறைவு மட்டுமே நம்மால் செய்யக்கூடுவது. ஆனால் செயலாற்றிக்கொண்டே இருப்பவர் திறன் பெறுவார். திறனுடையோர் வெல்வார். அது இயல்பான நெறி.

ஆனால் அதைச் செய்ய உங்களுக்கு ஒரு புற உதவி இருப்பது சிறந்தது. இல்லையேல் நீங்கள் செயலாற்றுவதைப் பற்றிய சிந்தனைகளையே ஒரு செயலாக ஆக்கி அதற்குள்ளேயே சுழல ஆரம்பிப்பீர்கள்.

அந்த உதவி உங்களுக்கு இரு வகையில் தேவை.

ஒன்று, அமைதியாக அமர்ந்து உங்களை நீங்களே கவனிப்பது. உங்கள் சால்ஜாப்புகள், சமாளிப்புகள் என்னென்ன என நீங்களே அறிவது. உங்களை நீங்களே கறாராக மதிப்பிட்டுக் கொள்வது. உங்களுடைய பிரச்சினைகளை நீங்களே அலசி, தீர்வை நீங்களே அறிந்துகொள்வது. செயலுக்காக உங்களை தொகுத்துக் கொள்வது. தியானம் போன்ற வழிமுறைகள் அதற்கு உதவுவன. அதற்கு முறையான வழிகாட்டுதல் தேவை. இல்லையேல் அதையே ஓர் உளநாடகமாக நடத்தியபடி மேலும் சோம்பி இருப்பீர்கள்.

இரண்டு, ஒருவேளை உங்களுக்கு உடல்நிலை சார்ந்த சிக்கல்கள், அல்லது தூக்கம் போன்ற சிக்கல்கள் இருந்தால் அதை உங்களுக்கு ஒருவர் சுட்டிக்காட்டி தேவையென்றால் சிகிச்சைக்கு செல்லவைக்கவேண்டும்.

மூன்று, நீங்கள் உங்கள் மானசீக உரையாடலை நடத்தும் முன்னிலை, ஓர் ஆசிரியர், உங்களுக்குத் தேவை. அவர் உங்களை அறிந்திருக்கவேண்டும். அணுக்கமான ஒருவர் இருக்கிறார் என்னும் எண்ணம் உங்களுக்குத் தேவை.

அந்த உதவியை எழுத்தாளர்கள் அளிக்க இயலாது. எழுத்தாளர்கள் தங்கள் அக அலைவுக்குள் சென்றுகொண்டிருப்பவர்கள். தங்கள் கனவுகளை தொடர்பவர்கள். உங்களுக்குத் தேவை நிதானமும், பயிற்சியும் கொண்ட நிபுணர்கள். அவர்களை தேடிக்கொள்ளுங்கள்.

ஜெ

***

இந்த கட்டுரையானது எழுத்தாளர் திரு.ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு அவரது வாசகர் ஒருவர் எழுதிய கடிதமும் அந்த வாசகருக்கு திரு.ஜெயமோகன் அவர்கள் அளித்த பதிலும் அடங்கிய இணைய கட்டுரை தொடங்காமையில் இருத்தல் என்ற தலைப்பில் அவரது இணையதளைத்தில் ஆகஸ்ட் 17, 2023 அன்று பதிவிடப்பட்டதன் தொகுப்பாகும்.

சென்ற ஆண்டு முழுக்க நடைபெற்ற குரு தில்லை செந்தில் பிரபு நடத்திய தியானம் மற்றும் உளக்குவிப்புப் பயிற்சி முகாம்கள் மிகப்பெரிய அளவில் பயனுள்ளவையாக அமைந்தன என்று பங்கேற்றவர்கள் கூறினார்கள். இன்றைய வாழ்க்கையின் அடிப்படைச் சிக்கல்கள் சில உள்ளன. ஒன்று, துயிலின்மை. இரண்டு, கவனம் குவியாமை. மூன்று, உளச்சோர்வு. மூன்றும் ஒன்றுடனொன்று தொடர்புடையவை.  அவற்றைக் கருத்தில்கொண்டு அமைக்கப்பட்ட பயிற்சி முறை இது.

நம் உள்ளத்தை நம்மால் கையாள முடியாத நிலையில் நம்மிடம் எப்போதும் ஒரு சலிப்பு உள்ளது. அதை வெல்ல நம் உள்ளத்தை தொடர்ந்து எதிலாவது ஈடுபடுத்தியாக வேண்டியுள்ளது. உள்ளம் தீவிரமாக ஈடுபடுவது எதிர்மறையான விஷயங்களில்தான். அதையே நாம் ‘திரில்’ என்கிறோம். வன்முறை, காமம் ஓங்கிய சினிமாக்கள். அல்லது வம்புகள், சச்சரவுகள். இவை உடனடியாக நம்மை துயிலின்மைக்கும் சோர்வுக்கும் இட்டுச்செல்கின்றன.  எதையும் தொடர்ச்சியாக கவனிக்க முடியாதவர்களாக ஆகிறோம்.

கவனிக்கமுடியாத காரணத்தால் நாம் துளித்துளியாக கருத்துக்களையும், செய்திகளையும், காணொளிகளை பார்க்கவும் வாசிக்கவும் ஆரம்பிக்கிறோம். நூறு சொற்களுக்குள் அமைந்த முகநூல்பதிவுகள், ஐந்து நிமிடக் காணொளிகள் பெருகுவது இதனால்தான். உண்மையில் இவை நம்மை மேலும் சிதறடிக்கின்றன.

தொகுத்துக்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு செய்திகளை கொண்டுவந்து நம்முள் கொட்டி நம் உள்ளத்தை பெரிய குப்பைக் கிடங்காக ஆக்குகின்றன. ஆகவே நம் கவனிக்கும் திறன் மேலும் குறைகிறது. ஒரு நூலை கூர்ந்து பயில்வது கடினமாகிறது. ஒரு தொழில்முறை பயிற்சியை மேற்கொள்வது, ஒரு தேர்வுக்காக பயில்வது இயல்வதில்லை.

இந்த நச்சுச்சூழலுக்கு எதிராகவே இந்த தியானப் பயிற்சிகளை தொடங்கினோம். ஒரு பாதை இருக்கவேண்டும், அதை தேவைப்படுவோர் பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம் என்பதற்காக. இது மதம் சார்ந்ததாகவோ, தனிநபர் வழிபாட்டுத்தன்மை கொண்டதாகவோ இருக்கலாகாது என்பதை முதன்மைப்படுத்தினோம். நான் பரிந்துரைக்கும் ஆசிரியர்களில் ஒருவர் தில்லை செந்தில் பிரபு

வரும் அக்டோபர் 27 ,28, 29  (வெள்ளி சனி ஞாயிறு) தினங்களில் ஈரோடு அருகே மலைத்தங்குமிடத்தில் இந்த முகாம் நிகழும். ஆர்வமுள்ளவர்கள் தொடர்புகொள்ளலாம்

[email protected]

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

இது ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் நிகழ்த்தி வரும் தியானம், உளக்குவிப்புப் பயிற்சி முகாம் பற்றி எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்கள் எழுதிய கட்டுரையின் தொகுப்பு. https://www.jeyamohan.in/192280/

* மலைதங்குமிடத்தில் சமீபத்தில் நடைபெற்ற தியான மற்றும் உளக்குவிதல் முகாம், இக்காலத்தின் மாபெரும் சிக்கல்களான- ஒரு விஷயத்தில் தீவிர கவனம் செலுத்த இயலாத தன்மை,  தூக்கமின்மை, உடல் மற்றும் மனம் சார்ந்த சிக்கல்கள் போன்ற பலவற்றின் மூலத்தை அறிந்து கொள்ளவும், அதிலிருந்து விடுதலை பெற்று- அமைதியான & சந்தோஷமான வாழ்வினை மேம்படுத்தி கொள்வதற்கானபல வாழ்வியல் வழிமுறைகளையும் கற்றுக்கொள்வதற்கான தளமாக இருந்தது.

* கற்பிக்கும் இடம் கற்றலை மேலும் எளிமையாக்கி இன்பயமாக்கும் என்பதை வெள்ளிமலைக்கு வந்த அனைவருமே உணர்ந்திருப்பர். லேசான தூறலுடன் வந்த குளிர்ந்த தென்றல், மிதமான வெயில் மற்றும் பல்வேறு பறவைகளின் வித விதமான
ஒலிகள், இவை இன்னும் கற்றலின் மீதான தீவிரத்தை அதிகப்படுத்தியது என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

*பல்வேறுபட்ட ஆசனங்கள், பிராண யாமம், நாடிசுத்தி பயிற்சி மற்றும் சைதன்யா தியான முறையின் மூன்று படிநிலைகள் போன்றவை எளிமையாகவும் எல்லா வயதினரும்சுலபமாக செய்ய கூடியவையாகவும் இருந்தது. இசையுடன் உடல் மற்றும் மனதைஇணைத்து எல்லோரையும் ஆட வைத்தது இதுவரை அனுபவிக்காத ஒன்றாகவும், குழந்தை சென்றதை போலவும் இருந்தது.

* “இக்கணத்தில் வாழும் கலையை” பல உதாரணங்களுடன் குரு விளக்கிய விதமும் அதனை நிகழ்வின் பகுதியாகவே சாத்தியப்படுத்திய விதமும் மிக நன்றாக இருந்தது. இறந்த கால வருத்தங்கள், எதிர்கால பயம்-பதற்றங்களிலிருந்து விலகி “நிகழ்காலத்தில் வாழும் மனிதனால்” ஆற்ற கூடிய செயல்கள் கூடுதல் சிறப்பு பெறுகிறது என்பதை இந்த நான்கு நாட்களிலே என்னால் நன்றாக உணர முடிகிறது.

-உட்கொள்ளும் உணவின் எண்ணிக்கை குறைவதுடன், அதன் சுவையையும் ஆழ்ந்து உணர முடிகிறது. கவனத்தோடு குளிப்பதால் நீர் தேவையின்றி விரையம் ஆவது குறைந்து, சேமிக்கப்படுவதை உணர முடிகிறது. செய்கின்ற ஒவ்வொரு செயலிலும் முழு கவனம் செலுத்துவதால் இரு நாள் வேலையை கூட ஒரே நாளில் செய்ய முடிகிறது. நம் மீது நாம் கொண்டிருக்கும் அர்த்தமற்ற பயம் , பதற்றம் விலகி நம்பிக்கை கூடுவது, அதன் விளைவாக மனமும் உடலும் அமைதி பெறுவதை
நன்கு உணர முடிகிறது.

* எல்லையற்ற பிரபஞ்சத்தின் தன்மையை உணர மனிதன் எல்லைக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டு சிந்தனை செய்ய வேண்டிய தேவையையும், அதன் வழியாக அவன் ஆற்றவேண்டிய செயலின் அத்தியாவசியத்தையும் மிக தெளிவாக எடுத்துரைத்தார். பஞ்சபூதங்களும், உடலும்-மனமும்-பிராணனும் எப்படி ஒன்றை ஒன்று சார்ந்து வாழுகின்றன என்பதையும் விளக்கினார். இதனால், உலக உயிர்களெல்லாம் அடையும்பேரின்பத்தை நினைக்கும் பொழுது , மற்ற உயிர்களைவிட மனிதனுக்கு தரப்பட்டுள்ள தனி சிறப்பையும் அதன் வழியாக அவன் ஆற்ற வேண்டிய பொறுப்பையும் நன்கு உணர முடிகிறது. இது என்னுடைய தேவையற்ற கவன சிதறல்களிலிருந்து விலக்கி, செய்து கொண்டிருக்கும் செயலின் மீதான ஆர்வம் & தீவிரத்தை அதிகப்படுத்துவதை நன்கு உணர முடிகிறது.

* அகத்தையும் புறத்தையும் தூய்மையாக வைத்துக் கொள்வதால் மனிதன் அடையும் மாபெரும் விடுதலை உணர்வினை கூட கதைகள் வாயிலாக குரு எடுத்து சொன்ன விதமும் அருமை. உலகின் உண்மையை ஏற்றுக்கொள்ளாத வரை ஒருவன் அடையும் அக(புற)சிக்கலையும், ஏற்று கொள்ளும் பொழுதிலிருந்து அவன் அடையும் விடுதலையையும் எளிமையாக விலக்கிய விதமும் சிறப்பாய் இருந்தது.

* புத்தரின் தம்ம கொள்கைக்கும், ஐன்ஸ்டீனின் சார்பியல் கொள்கைக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பையும் கர்மயோகத்திற்கும், கர்மத்திற்கும் இடையே உள்ள வித்தியாசத்தையும் குரு விளக்கினார்.

*தன்மீட்சி, தன்னைக்கடத்தலில் ஜெயமோகன் சார் சொல்லியிருக்கும் பல விஷயங்களை நடைமுறையில் உணர இந்த நிகழ ஒரு பெருவாய்ப்பாக இருந்தது

*பல நிலங்களிலிருந்து வந்திருந்த பல செயல் மனிதர்களின் அன்பும், அனுபவங்களும் நிகழ்வினை ஒரு விழாவாக மாற்றியது. இறுதியாக , தனது கர்மயோகத்தை நிறைவேற்ற வாய்ப்பளித்த அத்தனை பேருக்கும் குரு உணர்வு பூர்வமான நன்றியை வெளிப்படுத்திய விதம் நிகழ்வை மேலும் நெகிழ செய்தது.

*மிகவும் பொறுமையாக, எளிமையாக நேர்த்தியாக பயிற்சி அளித்த குரு தில்லை செந்தில் பிரபு மற்றும் அவருடைய உதவியாளர்கள், நிகழ்வினை மிக சிறப்பாக ஒருங்கிணைத்த அந்தியூர் மணி அண்ணா, அஜிதன், சரஸ்வதி அக்கா, முருகன், மற்றும் பொம்மையன் அண்ணா போன்ற அனைவருக்கும் நன்றிகள்.

* இந்த வாழ்வு எத்துணை அழகானது, அள்ள அள்ள குறையாத இன்பம் தரக்கூடியது என்பதை உணர வாய்ப்பளித்த ஆசிரியருக்கு மிக்க நன்றிகள்.

க. பிரபாகரன்,  சென்னை

எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன்

https://www.jeyamohan.in/188606/ இது ஆனந்த சைதன்யா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் திரு.தில்லை செந்தில் பிரபு அவர்கள் கடந்த செப்டம்பர் மாதம் (2023) ஈரோடு அருகே நிகழ்த்திய தியான வகுப்பில் பங்கேற்றவர்கள் தாங்கள் தியான வகுப்பில் கற்றுகொண்ட அனுபவங்களை கடிதம் வாயிலாக பகிர்ந்தவற்றை எழுத்தாளர் திரு. ஜெயமோகன் அவர்களின் இணையதளத்தில் வெளியான இணைய கட்டுரையின் தொகுப்பு.